
بدترین بخش چاقی و اضافه وزن، داشتن یک شکم بزرگ است که نه تنها به مشکلات سلامتی و عوارض جسمانی منجر میشود، بلکه به عنوان یک خرابکنندهی جدی اعتماد به نفس نیز محسوب میگردد. وجود چربی اضافی در ناحیهی شکم میتواند نشانهای از مشکلات متابولیکی مانند دیابت نوع 2 و بیماریهای قلبی باشد. علاوه بر این، افرادی که از اضافه وزن رنج میبرند، ممکن است در موقعیتهای اجتماعی احساس ناامنی کنند و دچار اضطراب یا کاهش اعتماد به نفس شوند. این موضوعات باعث میشود که فرد نتواند به طور کامل از زندگی اجتماعی خود لذت ببرد و احساس رضایت کمتری از زندگی داشته باشد.
همانطور که میدانید، چربیهای شکمی یکی از عوامل اصلی ایجاد بیماریهای قلبی عروقی و دیابت نوع 2 به شمار میروند. به گونهای که چاقی در ناحیه شکم میتواند خطر ابتلا به بیماریهای قلبی را در طی یک دهه دو برابر کند. در مقابل، زمانی که تجمع چربی در نواحی رانها و باسن مشاهده شود، احتمال بروز بیماریهای قلبی عروقی چندان بالا نیست؛ این وضعیت بیشتر در میان خانمها رایج است و آنها معمولاً این نوع از تجمع چربی را در اندام خود تجربه میکنند.
یکی از ساده ترین روش ها اندازه گیری محیط شکم با سانتی متر است. اگر این مقدار در آقایان از 94 سانتی متر و در خانم ها از 80 سانتی متر بیشتر باشد، فرد دچار چاقی شکمی است. البته این اندازه گیری نمی تواند به طور دقیق نشانگر چربی شکمی باشد زیرا گاه ممکن است چربی ها زیر پوست و نه در حفره شکمی و ماهیچه های این قسمت باشند.