دنیای سلامتی

رابطه بین پرخوری عصبی و مشکلات پوسیدگی دندان

پرخوری عصبی، که به طور رسمی به عنوان اختلال پرخوری عصبی شناخته می‌شود، یک نوع اختلال در عادات غذایی است که شامل خوردن بیش از حد غذا و سپس استفراغ عمدی برای جلوگیری از افزایش وزن یا کاهش احساس گناه می‌باشد. این وضعیت نه تنها بر روی سلامت جسمانی فرد تأثیرگذار است، بلکه می‌تواند پیامدهای روانی جدی نیز به همراه داشته باشد. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً دچار اضطراب و افسردگی هستند و ممکن است مشکلاتی در روابط اجتماعی خود تجربه کنند.یکی از عواقب جدی پرخوری عصبی، آسیب‌های وارد شده به سلامت دندان‌هاست. استفراغ مکرر باعث ورود اسید معده به دهان می‌شود که این امر منجر به فرسایش مینای دندان‌ها و بروز پوسیدگی‌های دندانی خواهد شد. بنابراین، توجه فوری و درمان مناسب برای افرادی که با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند، ضروری است تا بتوانند از عوارض جبران‌ناپذیر آن جلوگیری کنند. با شناخت بیشتر علائم و نشانه‌های این اختلال، امکان شناسایی زودهنگام و مداخلات درمانی مؤثر فراهم خواهد شد.

علایم و عوارض پرخوری عصبی

پرخوری و افزایش مصرف غذا در اختلال پرخوری عصبی می‌تواند به پوسیدگی دندان‌ها منجر شود؛ اسیدهای قوی که به دلیل استفراغ از دهان خارج می‌شوند، قادرند دندان‌ها را ضعیف و شکننده کنند؛ این اسیدها همچنین عامل بوی ناخوشایند دهان هستند؛ در بیماری پرخوری عصبی (بولیمیا)، فرد ابتدا مقدار زیادی غذا را مصرف کرده و سپس عمداً اقدام به استفراغ غذای خورده شده می‌کند.

این آسیب معمولا به طور نامتناسب در درون و سطوح جونده دندان ها ظاهر شده و رسیدن این خرابی به مینای دندان در بیماران متفاوت است. این باور وجود دارد که برخی عوامل در مستعد بودن فرد برای خرابی دندان دخیل هستند، مانند تغذیه و عادات بهداشت دهانی و البته این که خودواداری به استفراغ هرچندوقت یکبار اتفاق می افتد.

افرادی که چند بار در روز این کار را انجام می دهند، نسبت به کسانی که به ندرت دست به این رفتار می زنند، ریسک بالاتری در خرابی دندان ها دارند. خرابی دندان می تواند تنها شش ماه بعد از خودواداری به استفراغ ظاهر شود.

مسواک زدن بعد از استفراغ که یک رفتار عادی است، می تواند آسیب به دندان را به دلیل ساییدگی دندان بیشتر کند. به مرور زمان که مینای دندان بواسطه تماس مکرر با اسید معده تحلیل می رود، دندان درخشندگی اش را از دست داده و به زردی می زند و ناصاف به نظر می رسد.

پیامدهای پوسیدگی دندان فراتر از جنبه های ظاهری و زیبایی است. ممکن است دندان های تان نسبت به گرما و سرما حساس تر شوند. در موارد شدید تر، دندان از بین رفته و باید برای ترمیم آسیب، هزینه های بسیار سنگینی بپردازید.

پوسیدگی دندان ها

خیلی از افراد مبتلا به پرخوری، چه خود را وادار به استفراغ کنند و چه نکنند، به دلیل مصرف بیش از حد خوراکی های بسیار شیرین، خطر پوسیدگی دندان های شان را افزایش می دهند.

آنهایی هم که خود را وادار به استفراغ می کنند، طبیعتا بیشتر در معرض پوسیدگی دندان هستند که علتش هم اسید معده است. دندانپزشکان هم وقوع پوسیدگی در اشخاص مبتلا به پرخوری را تائید می کنند.

تاثیر پرخوری عصبی روی سایر قسمت های دهان

استفراغ مکرر می تواند موجب تحریک لثه و خونریزی آن شود. همچنین می تواند منجر به بزرگ شدن غدد بزاقی در استخوان پایینی آرواره و نزدیک به گوش گردد و در نهایت گونه های سمورچه مانند در ظاهر فرد نمود پیدا کند.

پاکسازی دهان هم می تواند موجب کاهش بزاق شده و در نتیجه لب ها خشک و ترک خورده می شوند، دهان خشک شده و احساس سوزش در دهان و مخصوصا روی زبان بوجود می آید.

چه باید کرد؟

بهترین کار، کاهش آسیب دیدگی دندان و جلوگیری از عواقب آن می باشد. اگر پرخوری عصبی تان درمان نشده، از یک متخصص روانشناس کمک بخواهید. رفتاردرمانی شناختی، درمانی موقت برای پرخوری عصبی است. انواع خودیاوری رفتاردرمانی شناختی هم برای برخی افراد مفید می باشد.

بنا به گفته انجمن دندانپزشکی آمریکا، اگر درگیر خودواداری به استفراغ باشید، نباید فورا بعد از این اتفاق، دندان های تان را مسواک بزنید، چون می تواند منجر به آسیب دیدگی مینای دندان شود. درعوض، می توانید دهان تان را با محلول جوش شیرین آبکشی نمایید تا اثرات اسید معده را به حداقل برسانید. سپس چند ساعت صبر کنید و بعد مسواک بزنید. همچنین می توانید تاثیر اسید معده را با خوردن پنیر یا نوشیدن شیر به کمترین میزان ممکن برسانید.

هر چند ممکن است بابت ابتلای به این بیماری احساس شرمندگی کنید، اما باید برای چکاپ به طور مرتب به دندانپزشک مراجعه کنید. سعی کنید با دندانپزشک تان در مورد بیماریی که دارید روراست باشید تا او بتواند به شما در پیشگیری از مشکلات جدی تر دندانی کمک نماید.