یکی از مشکلات شایع و مرسوم در میان بیماران مبتلا به دیابت، مسأله خشکی دهان و دهان دچار خشکی می باشد. این مشکل ناشی از دلایل متعددی است که از جمله آنها میتوان به افزایش میزان دفع ادرار در طول دوران ابتلا به بیماری دیابت اشاره کرد. افزایش میزان ادرار در بیماران دیابتی به عنوان یکی از علل اصلی بروز خشکی دهان در این افراد محسوب میگردد.
افراد مبتلا به دیابت، اعم از نوع 1 و نوع 2، اغلب با مشکل خشکی دهان مواجه می شوند. این علامت می تواند بر کیفیت زندگی آنها تأثیر بگذارد. در این متن، ما به بررسی و توضیح دلایل اصلی بروز خشکی دهان در بیماران دیابتی می پردازیم. دیابت به دلیل اختلال در تنظیم قند خون، می تواند منجر به کاهش ترشح بزاق و در نتیجه خشکی دهان شود. همچنین، برخی داروهای مصرفی در درمان دیابت نیز می توانند این مشکل را تشدید کنند. شناخت علل اصلی خشکی دهان در افراد مبتلا به دیابت می تواند به بهبود مدیریت این علامت و ارتقای کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
این مشکل نه تنها یک احساس معمولی نیست، بلکه می تواند نتایج جدی را در بهداشت دهان به وجود بیاورد. خشکی دهان خطر های مختلف مثل عفونت و بیماری های دندان و دهان را افزایش خواهد داد و عوارض دیگری دارد که پیش از این در بخش بهداشت و سلامت نمناک کامل در موردش توضیح داده ایم.
همان طور که گفتیم خشکی دهان در افراد مبتلا به دیابت به دلیل عوامل مختلف اتفاق می افتد که اغلب همگی به خاطر کنترل ضعیف قند خون است. اول از همه یکی از علل آن افزایش ادرار است.
از طرفی از آن جا که بزاق سرشار از آب است و تولید آن در این دوران تغییر می کند، پس می توان گفت که کمبود بزاق عامل دیگری است که در آن تغییر در ترکیبات بزاق رخ می دهد. بزاق علاوه بر آب همچنین حاوی گلوکز و پروتئین هم می باشد.
مطالعه ای در ژورنال دهان و دندانی توضیح می دهد که دیابت روی مورفولوژی غده های بزاقی تاثیر می گذارد. ماده ای را در بدن افراد دیابتی ترشح می کند که در نتیجه غده های بزاقی از لحاظ سایز بزرگ می شوند و عملکرد آن ها به هم می ریزد.
درصد وسیعی از افراد مبتلا به دیابت خشکی دهان را تجربه می کنند اما این بیماری تنها علت خشکی دهان نیست. بسیار مهم است که به عوامل دیگر که روی تولید بزاق و یا تحریک خشکی تاثیرگذار هستند، هم دقت کنیم. مثلاً عوامل غیر از دیابت را که موجب خشکی دهان هستند، در نظر بگیریم.