بیماری رقصاک اختلالی پزشکی است که باعث ضعف و حرکات غیر ارادی عضلات بدن میشود و همچنین بر گفتار و تکلم فرد تأثیر نامطلوب میگذارد. این اختلال دارای سه زیرمجموعه یا نوع اصلی است که عبارتند از: هانتینگتون، اکنتوسیتوز و کره سیدنگام. هر یک از این انواع ویژگی ها و مشخصات خاص خود را دارند که در تشخیص و درمان بیماری بسیار حائز اهمیت هستند.
علائم رقصاک معمولا بستگی به شرایطی دارد که باعث ایجاد آن می شود.
بیماری هانتینگتون یک بیماری ارثی است. که موجب تخریب سلول های عصبی در مغز شما می شود.
این بیماری یک اختلال ژنتیکی بسیار نادر است و توسط گلبول های قرمز خفیف مشخص شده است. این باعث اختلالات عصبی می شود و عملکرد مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. افراد مبتلا به این نوع رقصاک نیز می توانند از نوع دیستونی باشند و این با انقباض عضلانی ناشی از دهان و صورت، مانند:
این بیماری عمدتا در کودکان و نوجوانان تاثیر می گذارد و به دنبال عفونت استرپتوکوک است. همچنین می تواند عارضه تب روماتیسمی باشد. این نوع عمدتا روی صورت، پاها و دست ها تاثیر می گذارد. این می تواند حرکات اختیاری را متوقف کند، و برای انجام دادن کارهای اساسی مانند لباس پوشیدن یا تغذیه کار را دشوار میکند.
همچنین می تواند منجر به:
رقصاک همراه با تعدادی از علل اضافی، برخی موقت و برخی مزمن ایجاد میشود این علل عبارتند از:
درمان رقصاک بستگی به نوع آن دارد. به عنوان مثال، نوع سیدنهام ممکن است با آنتی بیوتیک قابل درمان باشد. بیماری هانتینگتون را می توان با داروهای ضد سایکوتیک و سایر داروها درمان کرد. بیماری پارکینسون هیچ درمانی ندارد، اما علائم را می توان کنترل کرد.
اکثر داروهای رقصاک دوپامین دارند. دوپامین یک انتقال دهنده عصبی یا شیمیایی مغزی است که در میان چیزهای دیگر کنترل حرکت، تفکر و لذت را در مغز شما ایجاد میکند. بسیاری از اختلالات حرکتی با سطوح دوپامین ارتباط دارند این اختلالات شامل بیماری پارکینسون و سندرم پاهای بیقرار است.بعضی از داروها گیرنده های دوپامین را مسدود می کنند، تا بدن شما از مواد شیمیایی استفاده نکند و بسیاری از اینها داروهای ضدویروسی هستند که به نظر میرسد کم خونی را کاهش میدهند ؛ این داروها عبارتند از:
داروهای دیگر باعث کاهش مقدار دوپامین در مغز، مانند رزرپین و تتربنازین (Xenazine) می شوند.
داروهای شناخته شده بنزودیازپین ها مانند کلونازپام (کلونوپین) همچنین ممکن است باعث کاهش رقصاک شود.
ضد انعقاد ها،حرکات خود به خودی را کاهش می دهد، همچنین می تواند علائم رقصاک را کاهش دهد.
جراحی برای بیماری رقصاک:
تحریک مغزی عمیق یک روش جراحی است که نشان می دهد وعده درمان رقصاک است ، این درمان شامل اعمال الکترودها در مغز شما برای تنظیم امواج عصبی است.اگر رقصاک به داروها پاسخ ندهد، پزشک شما ممکن است تحریک مغزی عمیق را توصیه کند این روش رقصاک را درمان نمی کند، اما می تواند نشانه های آن را کاهش دهد.
رقصاک احتمال سقوط را افزایش می دهد اقدامات مراقبت خانگی شامل نصب سطوح غیر لغزش روی پله ها و در حمام برای جلوگیری از آسیب دیدن است. در مورد راه های دیگر ایمنی در خانه با پزشک خود صحبت کنید.