برای افرادی که به بیماری دیابت مبتلا هستند، چشمان آنها علائم و حالت های مشخصی را نشان میدهد. اطلاعات مهمی در خصوص ارتباط میان چشم و دیابت وجود دارد که ضروری است مورد توجه و بررسی قرار گیرد. دیابت میتواند به طور مستقیم بر سلامت چشم تأثیر گذاشته و منجر به بروز مشکلات چشمی در بیماران دیابتی شود. آگاهی از این ارتباط و علائم مرتبط با آن میتواند در تشخیص و مدیریت به موقع این بیماری نقش حیاتی ایفا کند.
تاری دید یک اتفاق رایج در بین افرادی است که دیابت کنترل نشده دارند. تاری دید مخصوصاً بعد از خوردن غذا حتماً باید جدی گرفته شود و باید به پزشک مراجعه گردد تا درمان صحیح را برای آن به کار بگیرند. افزایش ناگهانی قند خون بعد از مصرف یک وعده غذایی، می تواند عاملی برای تاری دید باشد. علت آن هم افزایش ناگهانی گلوکز خون است که قسنت های داخلی چشم و لنز را درگیر می کند و باعث ورم آن ها می شود.
این ورم به دلیل حرکت مایعات داخل و بیرون چشم اتفاق می افتد و تغییراتی را در شکل لنز ها ایجاد می کند بنابراین باید منتظر تغییر در بینایی هم بود. طبق مطالعات انجام شده، معاینه منظم چشم می تواند راهی برای مطمئن شدن از سطح طبیعی قند خون باشد. ممکن است که بعد از شروع درمان، چند روز یا حتی 6 هفته طول بکشد تا این اثرات کم کم از بین برود. اگر دیابت درمان نشود، می تواند عاملی برای مشکلات جدی در چشم باشد.
دیابت وضعیتی است که به طور تدریجی پیشرفت می کند. اگر دیابت نوع 2 بدون درمان باقی بماند، سطح نامتناسب گلوکز خون باعث مشکلاتی در سلول ها و اعضای مختلف بدن می شود. این سختی ها و مشکلات منجر به آسیب دیدگی کلیه می گردد و ممکن است فرد را دیالیزی کند، به چشم و آسیب وارد کند و باعث کوری یا افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی یا سکته گردد.
هنگامی که دیابت روی چشم اثر می گذارد، رتنینوپلاستی (بیماری مربوط به رشد غیر طبیعی رگ های خونی در شبکیه است)، اتفاق می افتد. رتینوپلاستی دیابتیک همچنین می تواند عاملی برای خونریزی پشت چشم باشد که بینایی را دچار مشکل می کند و باعث گلوکوما و یا از دست دادن کامل بینایی خواهد شد.
علاوه بر موارد مهمی که در بالا گفته شد، دیابت اثرات منفی دیگری هم روی چشم ها میگذارد که شامل :
دقت کنید که هنگام شب در حین رانندگی چند ماشین را به طور واضح می توانید ببینید، یا تابلوها را هنگام شب چگونه مشاهده می کنید؟ احتمالاً بسیاری از شما مشکلات بینایی خود را هنگام شب متوجه شدید که در چنین حالتی حتماً باید به چشم پزشک مراجعه کنید
آزمایش چشم تنها وسیله کاربردی برای شناسایی تغییر در بینایی نیست. بلکه باید اطراف چشم هایتان هم توسط متخصص معاینه شود. گاهی اوقات ترشحات چشم نشان دهنده عفونت هستند. بعضی از این عفونت ها خود به خود بهبود پیدا می کنند اما بعضی از آن ها نیاز به درمان دارند. خارش، قرمزی یا ترشحات همگی می توانند علائم مشکلات چشم باشند.
سر درد می تواند علل مختلفی از جمله استرس و اضطراب داشته باشد ؛ مخصوصاً که هنگام تغییر در بینایی هم بیشتر اتفاق می افتد. اگر احساس کردید سردردتان بیشتر از قبل شده است، احتمالاً باید آزمایش چشم دیابتیک را انجام دهید.
خستگی چشم اتفاق جدیدی نیست و ممکن است برای هر فردی به علت خاصی اتفاق بیفتد؛ مخصوصا برای کسانی که مدت زمان طولانی به صفحه کامپیوتر، موبایل، تلویزیون یا حتی یک متن معمولی نگاه می کنند اما اگر احساس کردید که بعد از استراحت بهبود پیدا نکرد یا بیش از سه روز ادامه پیدا کرده است، احتمالاً قضیه جدی تر از این حرف ها باشد.
عفونت و مشکلات قرنیه و بعضی از اختلال ها می تواند بینایی را تحت تاثیر قرار دهد و باعث حساسیت به نور شود. اگر حساسیت به نور را در خودتان تشخیص دادید که بعد از دوره کوتاهی هم از بین نرفت، یا به طور ناگهانی دوباره برگشت، حتما باید با متخصص مشورت کنید.
در بیشتر مشکلات چشمی، مشکل در تمرکز مخصوصاً هنگام نگاه کردن به کاغذ پرینت شده یا صفحه کامپیوتر اتفاق می افتد و اگر احساس کردید که نمی توانید تمرکز بینایی خوبی روی بعضی از اجسام یا نوشته ها داشته باشید، احتمالاً مبتلا به مشکل بینایی هستید که در سطح خاصی از نور اتفاق می افتد و حتما باید آزمایش چشم دیابتیک را انجام دهید.
هنگامی که قند خون به سطح بالایی می رسد و افراد آن را درمان می کنند یا اصلاً دیابت نوع 2 بدون تشخیص باقی می ماند، ممکن است علائم مختلفی به غیر از تاری دید توسط فرد تجربه شود. این افراد معمولاً به تشنگی های بسیار شدید، تکرر ادرار، خستگی شدید بدنی، عفونت های مکرر پوستی و مشکلاتی در بهبود زخم های بدن دچار می شوند. علائم دیگر دیابت شامل کاهش وزن بدون دلیل، بی حسی یا گزگز انگشتان دست و پا، عفونت پوستی و افزایش گرسنگی است.
طبق تحقیقات و مطالعات انجام شده افراد مبتلا به دیابت نوع یک هیچ انسولینی تولید نمی کنند. معمولاً علائم را سریع تر متوجه می شوند زیرا وضعیت آن ها شدیدتر است. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 هم به اندازه کافی انسولین ندارند، اما به طور طبیعی علائم خفیف تری نشان می دهند و ممکن است بیماری آن ها ناشناخته باقی بماند. تا زمانی که دیابت به سلامتی شان آسیب نزند و منجر به مشکلات بینایی و یا مشکلات قلبی نشود، آن را تشخیص نمی دهند.