سنگ کلیه به عنوان جسمی سخت و محکم، از تجمع و رسوب مواد معدنی موجود در ادرار تشکیل میشود. در صورت عدم دفع به موقع این سنگها، امکان بروز عفونتهای ادراری و آسیبهای جدی به کلیهها وجود خواهد داشت. این مسئله میتواند منجر به بروز مشکلات جدی سلامتی برای فرد گردد که در صورت عدم درمان به موقع، پیامدهای نامطلوبی را به همراه خواهد داشت.
یکی از اصلی ترین وظایف کلیه ها این است که اوره و سایر مواد معدنی اضافی را از جریان خون خارج کنند. معمولاً بدن انسان این مواد را از طریق ادرار دفع می کند. در برخی موارد، تجمع بیش از حد این مواد در کلیه ها می تواند منجر به تشکیل سنگ های کریستالی شود.
سنگ کلیه جسم سختی است که از کانی های موجود در ادرار تشکیل می شود. سنگ کوچک ممکن است بدون ایجاد علایم عبور کند. اما اگر یک سنگ بیش از 5 میلی متر رشد کند، می تواند منجر به انسداد مجرای ادراری شود که درد در قسمت پشت بدن و شکم ایجاد می کند.
سنگ کلیه می تواند در هر دو کلیه تشکیل شود. معمولاً سنگ های کوچک تر کلیه بدون مشکلات خاصی دفع می شوند، اما سنگ های بزرگ تر در مجاری ادراری لانه می کنند و منجر به درد می شوند. اگر این سنگ ها دفع نشوند، می توانند عوارضی مانند عفونت یا آسیب های کلیوی را به دنبال داشته باشند.
اکثر سنگ ها به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی شکل می گیرند. عوامل خطر شامل کلسیم بالای ادرار، چاقی و کم تحرکی، غذاهای خاص، برخی داروها، مکمل های کلسیم، بیماری نقرس و نوشیدن مایعات ناکافی است.
نشانه ی بارز سنگی که باعث انسداد مجرای ادرار شده باشد، درد مبهم و ناگهانی است که از پشت و پهلو به کشاله ی ران و حتی بیضه ها کشیده می شود. این درد، به نام کولیک کلیوی، به عنوان یکی از شدیدترین انواع درد شناخته شده است و با درد زایمان مقایسه می شود. کولیک کلیوی ناشی از سنگ کلیه اغلب با فوریت در ادرار، بی قراری، تعریق، حالت تهوع و استفراغ همراه است. درد به طور معمول، هر 20 تا 60 دقیقه تکرار می شود و ناشی از انقباضات پریستالتیک مجرای ادراری است که تلاش می کنند سنگ را خارج کنند.