قلب مصنوعی جایگزین بخش پایینی قلب انسان می شود و وظیفه پمپاژ خون از سرخرگ به ریه ها و سراسر بدن را بر عهده می گیرد. این پیوند قلب مصنوعی با اعضای بدن موجب افزایش چشمگیر طول عمر بیمار می شود. قلب مصنوعی به عنوان یک جایگزین مؤثر برای بخش آسیب دیده قلب طبیعی عمل کرده و در نتیجه، گردش خون در بدن را به طور مؤثری تأمین می کند. این فرآیند پیوند قلب مصنوعی به طور چشمگیری در افزایش طول عمر بیماران نقش ایفا می نماید.
چندین سال پیش، انتشار خبر ساخت قلب مصنوعی توجه بسیاری را به خود جلب کرد و آغازی برای بررسی های بیشتر و پیشرفت در این زمینه بود. محققان دانشگاه کالیفرنیای آمریکا موفق شدند قلبی را بسازند که قابلیت پیوند به بیماران نیازمند به پیوند قلب را داشت.
این قلب مصنوعی نه تنها می تواند کار قلب را انجام دهد بلکه قابلیت کنترل از راه دور را هم دارد و حالا در این بخش از سلامت نمناک به بررسی جزئیات عملکرد آن و پیوند و زندگی با این قلب مصنوعی خواهیم پرداخت.
یک قلب مصنوعی کل (tah) پمپی است که برای تامین گردش و جایگزینی بطن قلبی که بیمار شده یا آسیب دیده است، نصب می شود. بطن ها، خون را از قلب به ریه ها و قسمت های دیگر بدن پمپاژ می کنند.
دستگاههای خارج از بدن این پمپ جایگذاری شده را کنترل می کنند و به جریان خون و قلب کمک می کنند. اگر نارسایی قلبی در بطن ها وجود داشته باشد و خون به اندازه کافی پمپ نشود، پزشک ممکن است توصیه کند که نیاز به یک کمکی و مراقبت طولانی مدت داشته باشید.
جراحی ترمیمی می تواند درمانی دیگر در بیمارانی باشد که قادر به دریافت پیوند قلب نیستند. جراحی ترمیمی می تواند منجر به عوارض جدی نظیر لخته خونی یا عفونت شود و ممکن است مجبور باشید در بیمارستان بمانید تا از بروز مشکلات پیش گیری کنید ؛ در برخی موارد، افراد با قلب مصنوعی می توانند از بیمارستان مرخص شوند و منتظر پیوند قلب بمانند.
قلب مصنوعی جایگزین قسمت های پایینی قلب می شود که بطن نامیده می شوند.لوله ها را به یک منبع قدرت که در خارج از بدن قرار دارد، متصل می کند. سپس قلب مصنوعی، خون را از سرخرگ اصلی قلب به ریه ها و بقیه بدن پمپاژ می کند در واقع این قلب مصنوعی مانند قلب طبیعی می تپد و همچنین می تواند میزان تپش را را کنترل کند.
قلب مصنوعی چهار دریچه مکانیکی دارد که مانند شیرهای خود قلب کار می کنند تا جریان خون را کنترل کنند. این دریچه ها قلب مصنوعی را به قسمتهای فوقانی قلب متصل می کنند، به نام دهلیز، و به شریان های اصلی، سرخرگ ریوی و آئورت وصل می شوند.
هنگامی که قلب مصنوعی متصل می شود، عمل قلب عادی تکرار می شود، حمایت مکانیکی گردش خون را احیا می کند و جریان خون طبیعی را از طریق بدن بازسازی می کند.
قلب مصنوعی توسط یک دستگاه در کنسول کنار تخت برای بیماران در بیمارستان کنترل می شود و بعد از اینکه آن ها بیمارستان را ترک کردند، افراد از دستگاه کنترل قلب مصنوعی قابل حمل استفاده می کنند که با یک کیف دستی یا کوله پشتی همراه است و وزن آن حدود 14 کیلو است، که می تواند در خانه یا در یک خودرو شارژ شود.
اگر نارسایی قلبی ناشی از مشکلات بطنی دارید که خون به اندازه کافی نمی رسد و درمان های دیگر جواب نداده اند، می توانید از مزایای قلب مصنوعی استفاده کنید.
اگر در انتظار پیوند قلب هستید، قلب مصنوعی می تواند به طولانی کردن عمر شما کمک کند.
اگر تا به حال در بیمارستان نبوده اید، احتمالاً حداقل یک هفته را در بیمارستان خواهید گذراند تا برای جراحی قلب مصنوعی آماده شوید. شما به درمان دارویی قلبی بعد از جراحی نیاز خواهید داشت.
شما و عزیزان تان با جراحان، متخصصین قلب و دیگر پزشکها و پرستاران متخصص قلب ملاقات خواهید کرد. اعضای تیم مراقبت بهداشتی شما اطلاعاتی را که پیش از جراحی نیاز دارید به شما می گویند، از جمله اقداماتی که باید در خانه انجام دهید.
می توانید بپرسید که دستگاه چه شکلی است و چگونه به درون بدن شما متصل خواهد شد. پزشکان شما مطمئن خواهند شد که بدنتان برای جراحی به اندازه کافی قوی است و شما ممکن است نیاز به تغذیه اضافی از طریق لوله تغذیه ای داشته باشید.
ممکن است تست های زیر را قبل از جراحی انجام دهید:
تست های خون:
پزشکان از این تست ها برای تعیین نوع گروه خونی شما انجام میدهند، چون ممکن است در طی جراحی به تزریق خون نیاز داشته باشید و هم اینکه پزشکان بخواهند کبد و کلیه هایتان را چک کنند. این تست ها همچنین سطح سلول های خون و همچنین مواد شیمیایی مهم در خون شما را نشان می دهند.
پرتونگاری محاسبه شده قفسه سینه (CT) اسکن:
این تست تصاویر داخل سینه شما را می گیرد. پزشکان از این تصاویر استفاده می کنند تا مطمئن شوند که قلب مصنوعی که بزرگ است، در سینه شما جای خواهد گرفت یا خیر.
ام آر آی:
این تست تصاویر مفصلی را از اندام ها در سینه شما می گیرد، از جمله قلب، ریه ها و رگ های خونی.
اشعه ایکس سینه:
این تست از درون سینه شما عکس می گیرد. پزشکان از این تصاویر برای بررسی ریه ها، قلب و شریان های اصلی استفاده می کنند.
الکتروکاردیوگرام:
پزشکان از این تست برای نظارت بر ریتم قلب شما استفاده می کنند.این می تواند نشان دهد که بطن چگونه قبل از جراحی کار می کند.
اکوکاردیوگرام:
این تست از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر متحرک قلب استفاده می کند. حرکت خون در طی قلب و رگ های خونی مهم را نشان می دهد، تا به طور مثال نشان دهد آیا انسدادی وجود دارد یا خیر.
تست های عملکرد ریوی:
این تست ها نشان می دهند که ریه های شما خوب کار می کنند یا خیر تا به تعیین ریسک برای نیاز به یک دستگاه تنفس برای مدت طولانی بعد از جراحی کمک کنند.
جراحی پیوند قلب مصنوعی پیچیده است و می تواند 5 تا 9 ساعت طول بکشد. درباره تیمی که عمل جراحی را انجام می دهد و مراحل دخیل در اتصال یک پیوند به بدن را یاد بگیرید.
پزشکان و متخصصان انجام دهنده ی این پیوند با بررسی و آزمایشات منظم از عدم بروز عفونت و مشکلات گردش خونی در فرد دریافت کننده مطمئن می شوند . زندگی با این قلب و مراقبت های پس از جراحی پیوند قلب مصنوعی جزئیات تخصصی دارد که تنها پزشک متخصص می تواند آن ها را شرح دهد.