تشنج ناشی از تب در کودکان اغلب تمام بدن را درگیر میکند. این نوع تشنج به صورت سفتی و انقباض عضلات و سپس لرزش اندامها بروز میکند. این حالت معمولاً کمتر از یک ربع ساعت به طول میانجامد. تشنج تبدار در کودکان یک واکنش فیزیولوژیکی به افزایش دمای بدن است که میتواند ناشی از عفونتهای مختلف باشد. علیرغم ظاهر نگرانکننده، اغلب این نوع تشنجها خطرناک نبوده و به خودی خود محدود میشوند.
بنابراین هر کودک مبتلا به تشنج را که به نزد پزشک می آورند، حتما باید علت تب مشخص شود. سن شروع این تشنج ها نه ماهگی تا پنج سالگی (بخصوص 14 تا 18 ماهگی) است و سه درصد کودکان دچار تشنج شیرخوار هستند. زمینه ژنتیک در تشنج ناشی از تب بسیار پررنگ است. پس در گرفتن شرح حال باید به سابقه خانوادگی توجه ویژه ای داشت.
تشنج ها معمولا در تب 39 درجه سانتی گراد یا بالاتر اتفاق می افتد و میزان عود تشنج ناشی از تب 30 تا 50 درصد است. کودکان دارای تب پایین تر از 39 درجه، دارای سابقه خانوادگی و کودکانی که در سن زیر 12 ماهگی دچار تشنج می شوند، در آینده بیشتر در معرض خطر عود تشنج ناشی از تب یا ابتلا به صرع هستند.
در اکثریت موارد تشنج، ابتدا کودک هوشیاری خود را از دست می دهد، گاهی یک گریه ناگهانی کرده، سپس چشم ها به سمت بالا چرخش یافته، عضلات تمام بدن و اندام ها دچار سفتی شده پس از آن کودک به روی زمین سقوط می کند، دچار توقف تنفس و کبودی لب ها می شود. در گروهی از بیماران قبل از شروع سفتی عضلات یک حرکات لرزشی مختصر نیز وجود دارد و سپس پس از سفتی لرزش منتشر اندام ها رخ می دهد، به تدریج با پیشرفت تشنج، انقباضات ریتمیک به تدریج آهسته تر شده، تا این که پس از 2-1 دقیقه بعد خاتمه می یابد. به دنبال آن کودک دچار بی اختیاری ادرار و یا مدفوع می گردد و پس از آن بی حال شده و به صورت خواب آلوده می شود. در تشنج های ناشی از تب ساده، این فاز بی حالی و خواب آلودگی بسیار کوتاه بوده و معمولا دقایقی بعد از تشنج کودک به میزان طبیعی هوشیاری و رفتاری قبلی خود برمی گردد. مهمترین خطر در حین تشنج های ساده، برگشت مواد غذایی به ریه و احتمال آسیب رسیدن به کودک است.