هر یک از عرقیات گیاهی دارای خواص درمانی بی نظیری برای مداوای طیف گسترده ای از بیماری ها هستند. این فرآورده های گیاهی بر اساس طبع و ماهیت ذاتی خود می توانند به صورت هدفمند و مؤثر در جهت تقویت و بهبود سلامت افراد مورد استفاده قرار گیرند. بنابراین با در نظر گرفتن طبیعت و خصوصیات منحصر به فرد هر یک از عرقیات، می توان آن ها را به نحو مطلوبی در راستای درمان و پیشگیری از بیماری های مختلف به کار گرفت.
امروزه، عرقیات گیاهی یکی از محبوب ترین و پرطرفدارترین نوشیدنی ها هستند که خواص فراوانی برای درمان و از بین بردن انواع بیماری ها دارند. این عرقیات طبیعی دارای طبیعت گرم و سرد هستند و مصرف متعادل آنها برای مصرف کننده مزایای بسیاری به همراه دارد و معمولا عوارض جانبی نخواهد داشت. در ادامه این مطلب، به معرفی مختصر برخی از خواص درمانی عرقیات گیاهی خواهیم پرداخت.
گلاب طبیعتی گرم دارد و تا حدودی معتدل است، به همین دلیل برای اکثر افراد مصرف آن توصیه می شود و عارضه خاصی نیز ندارد.
طبع گلاب سه آتشه، دو آتشه، درجه یک، درجه دو و پس آب، به ترتیب از گرمی به خنکی می رود.
طبع نعناع گرم و خشک است.
طبعیت این عرق سرد و تر بوده و از اینرو استفاده از آن خواص فوق العاده مفیدی در فصل های گرم سال دارد.
طبیعت شکوفه نارنج (بهار نارنج) گرم و خشک است.
عرق کاسنی طبیعتی سرد دارد و تب بُر است و می تواند هنگام گرم شدن دمای بدن را متعادل کند.
طبیعت عرق آویشن مانند گیاه آویشن گرم است.
عرق شاتره طبیعتی معتدل دارد.
طبع این عرق بسیار گرم و خشک می باشد، به همین دلیل افرادی که به گرمی حساسیت دارند و ممکن است واکنش های آلرژیک در برابر این عرق از خود نشان دهند بهتر است که مصرف آن را با توصیه پزشک و به قاعده انجام دهند.
عرق اسطوخودوس طبیعت گرم و خشکی دارد.
عرق اکالیپتوس دارای طبیعت سرد است و به اشکال متفاوتی (دم کردنی، تنتور، محلول آشامیدنی، کپسول) برای درمان بسیاری از بیماری ها می توان از آن استفاده نمود.
عرق بومادران طبیعتی گرم دارد.