دنیای سلامتی

بهبود سلامت استخوان‌ها با رویکرد نوین درمانی

پوکی استخوان، به عنوان یک اختلال متابولیک استخوان، باعث کاهش تراکم و افزایش شکنندگی استخوان ها در افراد مبتلا می‌گردد. برخی از افراد نسبت به سایرین مستعدتر ابتلا به این بیماری هستند. عوامل خطرساز متعددی از جمله سن بالا، جنس زن، نژاد سفید یا آسیایی، سابقه خانوادگی، کمبود کلسیم و ویتامین D، کم تحرکی و سیگار کشیدن می‌توانند در افزایش احتمال ابتلا به پوکی استخوان نقش داشته باشند. شناسایی و مدیریت این عوامل خطرزا می‌تواند در پیشگیری و کنترل پوکی استخوان مؤثر باشد.

متکشف روش نوینی برای مقابله با پوکی استخوان

پوکی استخوان یک بیماری است که باعث کاهش تراکم و استحکام استخوان ها و در نتیجه ضعیف و سست شدن آنها می شود. این اختلال اسکلتی منجر به استخوان های سوراخ سوراخ و اسفنج مانند می گردد که به راحتی قابل فشردن هستند. این بیماری موجب تحلیل رفتن استخوان ها و شکستگی های متعدد در آنها می شود.

متخصصان علوم پزشکی در آمریکا فاکتور جدیدی را که در بروز عارضه پوکی استخوان نقش دارد شناسایی کرده و امیدوارند در آینده با هدف قرار دادن این فاکتور که سلول های پیر و فرسوده نام دارد به شیوه های موفق تری برای درمان پوکی استخوان دست یابند. متخصصان با بیان اینکه پوکی استخوان بیشتر افراد مسن را درگیر می کند اظهار داشتند:به زودی می توان با رویکرد جدیدی که سلول های فرسوده را هدف قرار می دهد این عارضه را درمان کرد. به گفته این متخصصان آمریکایی از طریق هدف قرار دادن این سلول های فرسوده با داروهای ضد پیری می توان روش های درمانی برای مقابله با تحلیل رفتن استخوان ها ناشی از افزایش سن را تغییر داد.

درمان پوکی استخوان

انجمن پوکی استخوان در آمریکا اعلام کرده است:10 میلیون نفر از مردم این کشور دچار بیماری پوکی استخوان هستند که باعث می شود استخوان ها شکننده شوند و همچنین 44 میلیون نفر دیگر در این کشور دچار کاهش تراکم استخوان هستند. به علاوه این انجمن هشدار داده که تقریبا نیمی از تمام افراد 50 سال به بالا در این کشور در معرض خطر شکستگی استخوانی هستند و باید نسبت به سلامت استخوان های خود نگران باشند. این متخصصان در واقع عامل جدیدی را شناسایی کرده اند که در بروز پوکی استخوان در موش ها نقش دارد. متخصصان در این بررسی به مطالعه روی موش هایی پرداختند که دچار کاهش تراکم استخوانی بوده و شدت این عارضه در آنها در حد یک فرد 70 ساله بوده است. متخصصان سلول های فرسوده در این موش ها را به شیوه های مختلفی مورد هدف قرار دادند. برای مثال در یک روش آنان ژن های این سلول ها را خاموش کرده و آنها را از بین بردند. در روش دیگر نیز دارویی مورد استفاده قرار گرفت که مانع از فعالیت نوعی آنزیم شده تا تولید مواد موثر در بروز التهاب را که توسط سلول های فرسوده ترشح می شوند متوقف سازد. به گفته متخصصان تاثیر تمامی این سه روش روی فرسودگی استخوان مشابه و مفید بوده است. تمامی آنها تراکم استخوان و استحکام آن را از طریق کاهش تحلیل استخوان ها تقویت کردند.