شاید برای بسیاری از افراد پیش آمده باشد که ناخواسته غذایی را روی زمین بریزند. در چنین مواقعی، این سوال مهم مطرح میشود که آیا غذای ریخته شده هنوز قابل مصرف است یا خیر. این موضوع به عوامل متعددی وابسته است، از جمله نوع غذا، مدت زمانی که روی زمین مانده و شرایط محیطی حاکم بر آن. برخی از غذاها ممکن است به سرعت آلوده شده و غیرقابل خوردن گردند، در حالی که سایر انواع غذایی ممکن است برای مدت کوتاهی نیز قابل مصرف باشند. به طور کلی، توصیه میشود که غذاهای ریخته شده روی زمین مصرف نشوند، زیرا خطر آلودگی و ابتلا به بیماریهای منتقله از طریق غذا وجود دارد.
در این پژوهش، چهار نوع ماده غذایی شامل هندوانه، پاستیل، نان خالی و ترکیب نان و کره و سطوحی از جنس استیل ضدزنگ، سرامیک، چوب و موکت مورد آزمایش قرار گرفتند. همان طور که انتظار می رود، هندوانه بیشترین احتمال جذب باکتری و پاستیل کمترین احتمال جذب را دارد. دانشمندان رطوبت را مهم ترین عامل افزایش دهنده سرعت انتقال باکتری ها می دانند. همچنین سطوحی مانند سرامیک و استیل در مقایسه با موکت در انتقال آلودگی موفق تر هستند، اما احتمال انتقال آلودگی از سطح چوب در مقایسه با سایر سطوحی که در این پژوهش بررسی شدند، متغیرتر است. براساس نتایج یک نظرسنجی تلفنی در آمریکا، شیوع رفتار برداشتن غذا یا چنگالی که کف زمین افتاده در بین مردان قابل ملاحظه تر است. این یافته در نظرسنجی دیگری که شامل 500 شرکت کننده بود نیز ثابت شد. 81 درصد زنان شرکت کننده به قاعده پنج ثانیه ای پایبند بودند، این در حالی است که فقط 64 درصد جمعیت مردان شرکت کننده به پیروی از این قاعده ادعا کردند. هنوز علت دقیق این تفاوت رفتاری کشف نشده است، اما می توان نتیجه گرفت که مردان نسبت به تمیزی غذا حساسیت کمتری نشان می دهند.