
تومور مغزی به عنوان یک رشد غیرطبیعی و ناهنجار در بافت مغز شناخته میشود که میتواند به دو شکل خوشخیم و بدخیم تظاهر یابد. نوع و اندازه تومور مغزی تعیینکننده روش درمان مناسب خواهد بود. تومورهای خوشخیم معمولاً رشد آهستهتری داشته و اندازه کوچکتری دارند، درحالیکه تومورهای بدخیم سرعت رشد بالاتری داشته و معمولاً اندازه بزرگتری پیدا میکنند. بنابراین، تشخیص دقیق نوع تومور از اهمیت بالایی برخوردار است تا بتوان درمان مناسب و موثری را برای بیمار انتخاب نمود.
تومور مغزی یک توده یا رشد غیر طبیعی سلول ها در مغز میباشد. انواع مختلفی از تومورهای مغزی وجود دارد که برخی از آنها خوش خیم (غیر قابل تشخیص) و برخی سرطانی یا بد خیم هستند. تومور مغزی به معنای رشد یک توده غیرطبیعی در مغز است که ممکن است خوش خیم یا بدخیم باشد و نوعی نئوپلاسم داخل جمجمه ای سخت و تو پُر، یا یک تومور (رشد غیر طبیعی سلولی) در داخل مغز و یا کانال مرکزی نخاع است.
تومور های مغزی میتوانند در مغز شروع شوند یا در قسمت های دیگر بدن آغاز شوند و سپس به سمت مغز گسترش یابد. چنانچه در ادامه این بخش از سلامت نمناک خواهیم گفت سرعت رشد تومور های مغزی میتواند متفاوت باشد؛سرعت رشد و همچنین محل تومور مغزی تعیین کننده آن است که چگونه عملکرد سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار میدهد درمان تومور مغزی بستگی به نوع و اندازه و محل ایجاد آن دارد.
اصلی ترین علامت تومور، سردرد است که اکثر مواقع نوع سردرد به گونه ای است که بیمار برای اولین بار آن را تجربه می کند و در واقع با سردردهای دیگر فرق دارد چراکه این سردردها شدید و مداوم هستند و باعث اختلال در خواب و بیدارشدن بیمار در نیمه شب می شوند و با خوردن داروهای آرام بخش و مشکن کاهش نمی یابند. همانطور که در این بخش از سلامت نمناک گفته شد علائم و نشانه های تومور مغزی بسیار متفاوت است و به اندازه ،محل و سرعت رشد بستگی دارد.
در صورتی که علائم و نشانه های که ذکر شد و در شما ادامه پیدا کرد، به پزشک مراجعه کنید.
تومور های مغزی اولیه، در خود مغز یا در بافت های نزدیک مغز مثل غشا های پوشش دهنده آن ، اعصاب جمجمه، غده هیپوفیز یا غدد پینال ایجاد می شود.
این تومور ها زمانی شروع میشوند که سلول های طبیعی و نرمال به جهش های در DNA های خود دست پیدا میکنند.
این جهش ها به سلول ها اجازه رشد و تقسیم شدن میدهد و تا زمان مرگ سلول های سالم به زندگیخود ادمه میدهند. در نتیجه توده ای از سلول های غیر طبیعی ایجاد می شود که تومور را تشکیل می دهد.
در بزرگسالان تومور های مغزی اولیه بسیار کمتر از تومور های ثانویه مغزی هستند.(که در این شرایط سرطان در جاهای دیگر آغاز میشود و بعد به مغز میرسد)
این تومورها در مغز یا نخاع شروع میشوند و شامل آستروسیتوم ها ، اپندیموما، گلوبلاستوما، الیگوستروکتومی ها والیگودندرولیوم هامیشود.
یک مننژیوم ، یک تومور است که از غشا های مغز و نخاع منینژ تشکیل میشود.که اکثر آنها غیر قابل تشخیص میباشد.
این تومور ها خوش خیم هستند و در اعصاب که کنترل توازن و شنوایی را از گوش داخلی به مغز کنترل میکند ، توسعه میابد.
اینها اغلب خوش خیم هستند و در غده هیپو فیز مغز ایجاد میشود.این تومور ها میتواند با تاثیر بر روی هورمون های هیپوفیز کل بدن را تحت تاثیر قرار دهند.
این ها شایع ترین تومور های سرطانی در کودکان میباشند. در قسمت پسین مغز شروع میشوند و تمایل دارند که از طریق مایع نخاعی گسترش یابند. این تومور ها در بزرگسالان کمتر اتفاق میوفتد.
این تومور ها ممکن است در کودکی که در آن بیضه ها و یا تخمدان ها شکل میگیرند، ایجاد شود.که گاهی میتوانند بر سایر قسمت های بدن مانند مغز نیز تاثیر بگذارند.
این تومور های نابارور در نزدیکی غده هیپوفیز که در آن هورمون های ترشح میشود که بسیاری از اعمال بدن را کنترل میکنند، شروع می شود.
همانطور که گسترش میابد، میتواند غده هیپوفیز و دیگر ساختار های مغز را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
اینگونه تومور ها نتیجه تومور های سرطانی هستند که در جاهای دیگر بدن شروع میشوند و سپس به مغز میرسند.تومور های مغزی ثانویه اغلب در افرادی که سابقه سرطان دارند رخ میدهد اما به ندرت ممکن است اولین نشانه سرطان باشد که در جاهای دیگر از بدن ایجاد شده است.
این نوع تومور ها در بزرگسالان بسیار شایع تر از تومور های اولیه مغز می باشد.هر گونه سرطان می تواند به مغز منتقل شود.
در اکثر افراد مبتلا به تومور های اولیه ، علت تومور مشخص نیست اما پزشکان برخی عوامل را شناسایی کردن که ممکن است خطر ابتلا به تومور مغزی را افزایش دهد که عبارتند از :
بخش کوچکی از تومورهای مغزی در افرادی رخ می دهد که دارای سابقه خانوادگی تومور می باشند و و یا یک خانواده ای که سابقه ژنتیک بیماری سندروم در آنها زیاد باشد. این علائم، احتمال ابتلا به تومور مفزی را افزایش می دهند.
افرادی که در معرض تابش یونیزه قرار گرفته اند ،خطر ابتلا به تومور مغزی را افزایش میدهند. نمونه های از این اشعه پرتو درمانی است که برای درمان سرطان استفاده میشود.
اگر مشکوک به تومور مغزی هستید، پزشک ممکن است آزمایش و روش های زیادی را به شما توصیه کند. مانند:
در این معاینه ممکن است که بینایی، شنوایی ، تعادل ، هماهنگی ، قدرت و عکس العمل شما را بررسی کند.ایجاد مشکل در چند نایه و عملکرد ممکن است سرنخی درباره مشکل مغزی باشد.
این نوع آزمایشات ( MRI )، معمولا برای تشخیص و بررسی تومور مغزی استفاده می شود. در برخی موارد، ممکن است رنگ از طریق سیاه رگ به بازوی شما در حین ام آر آی تزریق شود. تعدادی از اجزای اسکن ام آر آی - از جمله ام آر آی عملکردی، ام آر آی پرفوژن و ام آر آی طیف سنجی رزونانس مغناطیسی- می توانند به پزشک شما کمک کنند، تا تومور را ارزیابی کرده و درمان را برنامه ریزی کنند.
گاهی اوقات دیگر آزمایش های تصویربرداری از جمله پرتونگاری کامپیوتری ( CT ) توصیه می شود. توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) برای تصویربرداری از مغز مورد استفاده قرار می گیرد، اما به طور کلی فقط برای ایجاد تصاویر سرطان مغز مفید تست و برای انواع دیگر سرطان مفید نیست.
اگر مشکوک به این باشید که تومور مغزی شما می تواند ناشی از سرطانی باشد که از ناحیه دیگری از بدن پخش شده ، پزشک ممکن است آزمایش ها و قدم هایی را برای تعیین محل سرطان به شما توصیه کند مثلا ممکن است یک سی تی اسکن یا پی ای تی بدهد تا به دنبال نشانه هایی از سرطان ریه باشد.
نمونه برداری می تواند به عنوان بخشی از عملیاتی برای از بین بردن تومور مغزی انجام شود، یا نمونه برداری می تواند با استفاده از سوزن انجام شود.
نمونه برداری از مغز بسیار حساس است، زیرا ممکن است به وسیله عملیات گسترده تری صدمه بزند؛ جراح سوراخ کوچکی در جمجمه شما را ایجاد می کند سپس یک سوزن نازک از طریق سوراخ وارد می شود و بافت با استفاده از سوزن، که اغلب توسط سی تی اسکن یا ام آر آی هدایت می شود، برداشته می شود.
نمونه توسط میکروسکوپ دیده می شود تا مشخص شود که آیا غده سرطانی یا خوش خیم است یا خیر ، تست های آزمایشگاهی پیچیده می تواند به پزشک در مورد گزینه های درمانی شما کمک کند.
درمان یک تومور مغزی به نوع، اندازه و مکان تومور و همچنین سلامت کلی و ترجیحات شما بستگی دارد.
اگر تومور مغزی در جایی واقع باشد که بتوان عمل شود، جراح تلاش خواهد کرد تا هر چه بیشتر تومور مغزی را از بین ببرد.در برخی موارد، تومورها کوچک و ساده هستند تا از بافت مغزی اطراف جدا شوند، که عمل جراحی کامل را ممکن می سازد.
در موارد دیگر، تومورها می توانند از بافت اطراف جدا شوند و یا در نزدیکی مناطق حساس در مغز شما قرار بگیرند و جراحی را خطرناک و سخت می کند در این شرایط، پزشک بیش ترین میزان تومور را که ایمن است برمی دارد. حتی برداشتن بخشی از تومور مغزی می تواند به کاهش علائم و نشانه های شما کمک کند.
جراحی برای برداشتن تومور مغزی خطراتی را دارد، مانند عفونت و خونریزی:خطرات دیگری ممکن است به قسمتی از مغز شما که در آن تومور قرار دارد، بستگی داشته باشد.
به عنوان مثال، جراحی روی یک تومور در نزدیکی اعصاب که به چشم متصل می شود ممکن است ریسک از دست دادن بینایی را به همراه داشته باشد.
اشعه درمانی تیره ای از انرژی بالاست، مانند اشعه های ایکس یا پروتون ها به منظور کشتن سلول های تومور مورد استفاده قرار می گیرد.
درمان با تشعشع می تواند از یک ماشین در خارج از بدن شما (تابش پرتوی بیرونی) باشد، یا در موارد بسیار نادر، تشعشع را می توان در بدن شما نزدیک به تومور مغزی (براکی تراپی) قرار بگیرد.
اشعه نور خارجی می تواند تنها بر روی ناحیه مغز شما متمرکز شود که تومور در آن واقع شده است و یا می تواند به کلی رویتمام مغز شما اعمال شود (تشعشع کل مغزی).
تشعشع کل مغز اغلب برای درمان سرطان مورد استفاده قرار می گیرد که از قسمت های دیگر بدن به مغز منتقل می شود و تومورهای متعددی را در مغز شکل می دهد.
یک فرم جدیدتر از پرتو درمانی با استفاده از تیره ای از پروتون است، برای استفاده در افراد مبتلا به تومور مغزی مورد مطالعه قرار گرفته است.
برای توموری که بسیار نزدیک به نواحی حساس مغز هستند، پرتو درمانی با پروتون ممکن است خطر اثرات جانبی مرتبط با تشعشعات را کاهش دهد.
پرتو درمانی با پروتون بسیار موثرتر از پرتو درمانی استاندارد با اشعه ایکس است و عوارض جانبی تشعشع درمانی به نوع و دوز تشعشع که شما دریافت می کنید بستگی دارد.
عوارض جانبی مشترک در طول زمان، یا بلافاصله پس از تشعشع به وجود می آید، مانند خستگی، سردرد، از دست رفتن حافظه و خارش پوست سر.
رادیوتراپی عمل جراحی به سنتی نیست برعکس در این نوع از انواع متعددی از تشعشع استفاده می کنند تا یک شکل بسیار متمرکز از عملیات تشعشع برای کشتن سلول های تومور در یک ناحیه بسیار کوچک ایجاد شود.
هر پرتو از تشعشع به طور خاص قدرتمند است، اما نقطه ای که همه تیرها با آن برخورد می کنند - در تومور مغزی - مقدار بسیار زیادی تشعشع دریافت می کند تا سلول های تومور را بکشد.
انواع مختلفی از تکنولوژی مورد استفاده در رادیوتراپی برای انتقال تشعشع برای درمان تومورهای مغزی، مانند چاقو گاما یا شتاب ده خطی وجود دارد.
رادیوتراپی معمولاً در یک درمان انجام می شود و در اغلب موارد می توانید همان روز به خانه بروید.
شیمی درمانی از داروها برای کشتن سلول های تومور استفاده می کند. شیمی درمانی را می توان به شکل قرص مصرف کرد و یا به رگ تزریق کرد (درون وریدی).شیمی درمانی اغلب برای درمان تومورهای مغزی مورد استفاده قرار می گیرد (تمودار)، که به عنوان یک قرص مصرف می شود.
داروهای شیمی درمانی بسته به نوع سرطان به کار می روند.
عوارض جانبی شیمی درمانی به نوع و مقدار دارویی که شما دریافت می کنید بستگی دارد.
شیمی درمانی می تواند موجب تهوع، استفراغ و ریزش مو شود.آزمایش های سلول های تومور مغزی شما می تواند مشخص کند که سلول های تومور مغزی شما می تواند شیمی درمانی شود یا خیر.نوع تومور مغزی نیز در تعیین این که آیا شیمی درمانی توصیه می شود یا خیر، مفید است.
درمان های هدفمند دارویی بر اختلالات خاصی که در سلول های سرطانی وجود دارد، متمرکز هستندبا مسدود کردن این اختلالات، درمان های هدفمند دارویی می تواند باعث مرگ سلول های سرطانی شود.
داروهای درمانی برای انواع خاصی از تومورهای مغزی در دسترس هستند، و بسیاری دیگر در انواع درمان ها بعد از این مورد انجام می شوند.
از آنجا که تومورهای مغزی می توانند در بخش هایی از مغز رشد کنند که مهارت های حرکتی، گفتاری، دیدی و تفکری را کنترل می کنند، توان بخشی ممکن است بخش ضروری بازیابی باشد.