دنیای سلامتی

طول عمر بیماران مبتلا به آلزایمر

امید به زندگی در افرادی که به بیماری آلزایمر مبتلا هستند، یک موضوع بسیار مهم و حیاتی به شمار می‌آید. این امید نه تنها تأثیر عمیقی بر کیفیت زندگی این افراد دارد، بلکه می‌تواند در روند مدیریت و مقابله با بیماری نیز نقشی اساسی ایفا کند. طول عمر افرادی که به آلزایمر دچارند تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارد که هر یک از آن‌ها می‌تواند بر سلامت عمومی و توانایی‌های شناختی بیماران مؤثر باشد. در این مطلب به بررسی طول عمر، شرایط مرتبط با آن، و عوامل مؤثر در طولانی‌تر شدن عمر افراد مبتلا به آلزایمر خواهیم پرداخت تا بتوانیم تصویری جامع‌تری از وضعیت این بیماران ارائه دهیم.

امید به زندگی و زنده ماندن بیماران آلزایمری

بسیاری از افرادی که به زوال عقل مبتلا هستند، با چالش‌های جدی در زمینه حافظه و یادآوری رویدادهای اخیر زندگی خود مواجه می‌شوند. این افراد ممکن است گاهی احساس کنند که در دوران اولیه زندگی خود قرار دارند و تمایل داشته باشند تا با کسانی ملاقات کنند که دیگر در قید حیات نیستند. همچنین، برخی از آنها ممکن است در شناسایی مکان‌ها، اشیاء و حتی افراد آشنا دچار مشکل شوند؛ به گونه‌ای که ممکن است نتوانند خود را در آینه تشخیص دهند یا دوستان نزدیک یا اعضای خانواده‌شان را بشناسند. این مسائل نه تنها بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر می‌گذارد بلکه بر روی عزیزان آنها نیز اثرات عاطفی عمیقی خواهد گذاشت.

در مطالب قبلی به علائم و عوارض آلزایمر اشاره داشتیم و کامل درموردشان توضیح دادیم و حالا در این بخش نگاهی خواهیم داشت به نظر کارشناسان درمورد طول عمر بیماران مبتلا به آلزایمر خواهیم پرداخت. البته که عمر تنها دست خداوند است و بس ولی آنچه می خوانید نتایج تحقیقاتی است که مثل همیشه میتواند برای همه یکسان نباشد و پاسخ احتمالی سوال افرادی که آلزایمر می گیرند چقدر زنده می ماند، محسوب شود.

میانگین امید به زندگی برای شایع ترین انواع زوال عقل به شرح زیر است:

بیماری آلزایمر

حدود هشت تا 10 سال؛ اگر بیماری در دهه 80 یا 90 سالگی تشخیص داده شود، امید به زندگی کمتر است. تعداد کمی از افراد مبتلا به آلزایمر با مراقبت های شدید، 15 یا حتی 20 سال عمر میکنند.

زوال عقل عروقی

حدود پنج سال؛ این میزان کمتر از میانگین آلزایمر است، بیشتر به این دلیل که فردی که دچار زوال عقل عروقی است، احتمال مرگ ناشی از سکته مغزی یا حمله قلبی در او بیشتر از خود زوال عقل است.

دمانس فرونتوتمپورال

حدود شش تا هشت سال؛ اگر فردی FTD با بیماری نورون حرکتی( نوعی اختلال حرکتی) داشته باشد، زوال عقل او بسیار سریعتر پیشرفت می کند. امید به زندگی برای افرادی که هر دو بیماری را دارند به طور متوسط ​​حدود دو تا سه سال پس از تشخیص است.

زوال عقل از دو طریق باعث کاهش امید به زندگی می شود

1. برخی از بیماری‌هایی که ارتباط نزدیکی با بیماری آلزایمر و زوال عقل عروقی دارند، مانند دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی که ارتباط نزدیکی با بیماری قلبی و سکته دارد.
2. در مراحل رشد زوال عقل که فرد اغلب بسیار ضعیف است و سیستم ایمنی ضعیف و مشکل بلع دارد و احتمالاً زمان زیادی را در رختخواب می‌گذراند.

همه اینها با افزایش احتمال ابتلا به سایر مشکلات پزشکی، می تواند منجر به مرگ شود، مانند عفونت ها، ذات الریه یا مشکلات قلبی عروقی مانند لخته شدن خون در مغز یا ریه.